در این دنیا نه خوشبختی هست و نه بدبختی؛ تنها مقایسه و سنجشی است میان یک حالت
با حالتی دیگر. تنها آن کس که اوج بدبختی را شناخته و تجربه کرده باشد، می تواند اوج خوشبختی
را نیز درک و تجربه کند.
می بایستی انسان در شرایطی چنان فلامت بار قرار گرفته باشد تا آرزوی مرگ کند،
آن گاه است که می تواند بداند زنده بودن چقدر خوب است.
پس زندگی کنید و خوشبخت باشید و هرگز فراموش نکنید، تا روزی که خداوند بخواهد
آینده، انسان را آشکار کند و مرگ او را در رباید، همه شناخت انسان در دو کلمه
خلاصه می شود . . . انتظار کشیدن و امیدوار بودن . . .
نقل از رمان "کُنتِ مونت کریستو" شاهکار الکساندر دوما
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر