کوبانی در محاصره‌ی آدم‌کش‌های داعش است و جنگ شهری در کوچه‌پس‌کوچه‌ها جریان دارد. مردم کوبانی همه‌با‌هم با دست‌های خالی و با ساده‌ترین سلاح‌ها بدون کوچکترین حمایت مستقیم خارجی، دلیرانه مقاومت می‌کنند. آن‌ها غذا ندارند، دارو ندارند، سلاح پیشرفته هم ندارند، امّا با ایمان و امید مقاومت می‌کنند. آن‌ها سرافرازانه به‌کام مرگ می‌روند، چون عاشق زندگی هستند.
کوبانی یک نام است برای رنجی که سال‌ها بر سر مردمان بی‌دفاع رفته است. نامی که چنان شکوه‌مندانه در سراسر خاورمیانه طنین‌انداز گشته، که حتّی اگر به‌دست آدم‌کش‌ها و حمایتِ استعمار و ارتجاع سقوط کند، همچون یک ایده‌ی مبارزه و مقاومت برای دنیایی بهتر برای همیشه با ما خواهد ماند؛ دنیایی عاری از تبعیض، استثمار و راسیسم؛ دنیایی آزاد و برابر. پس از کوبانی دیگر هیچ استعمارگری جرأت دم‌زدن از حقوق‌بشر و دموکراسی را نخواهد داشت. کوبانی همچون شبحی است که حتّی اگر سقوط کند، برای همیشه و در همه‌جای منطقه و جهان گشت‌وگذار خواهد کرد. کوبانی، حتّی اگر سقوط کند، تاریخ را در لحظه‌ی پیش‌ِ روی‌مان متوقّف می‌کند، مظلومانه امّا باشکوه به چشمان ما خیره می‌شود و عرقی از شرم بر جبین و فوّاره‌ای از امید در دل‌های‌مان می‌نشاند.
كوبانى 3> تنهاترين است درست مثل خرمشهر كه در زمان جنك تنها بود. كوبانى=اه و ماتم و ناله
پاسخحذفکوبانی در محاصره‌ی آدم‌کش‌های داعش است و جنگ شهری در کوچه‌پس‌کوچه‌ها جریان دارد. مردم کوبانی همه‌با‌هم با دست‌های خالی و با ساده‌ترین سلاح‌ها بدون کوچکترین حمایت مستقیم خارجی، دلیرانه مقاومت می‌کنند. آن‌ها غذا ندارند، دارو ندارند، سلاح پیشرفته هم ندارند، امّا با ایمان و امید مقاومت می‌کنند. آن‌ها سرافرازانه به‌کام مرگ می‌روند، چون عاشق زندگی هستند.
پاسخحذفکوبانی یک نام است برای رنجی که سال‌ها بر سر مردمان بی‌دفاع رفته است. نامی که چنان شکوه‌مندانه در سراسر خاورمیانه طنین‌انداز گشته، که حتّی اگر به‌دست آدم‌کش‌ها و حمایتِ استعمار و ارتجاع سقوط کند، همچون یک ایده‌ی مبارزه و مقاومت برای دنیایی بهتر برای همیشه با ما خواهد ماند؛ دنیایی عاری از تبعیض، استثمار و راسیسم؛ دنیایی آزاد و برابر. پس از کوبانی دیگر هیچ استعمارگری جرأت دم‌زدن از حقوق‌بشر و دموکراسی را نخواهد داشت. کوبانی همچون شبحی است که حتّی اگر سقوط کند، برای همیشه و در همه‌جای منطقه و جهان گشت‌وگذار خواهد کرد. کوبانی، حتّی اگر سقوط کند، تاریخ را در لحظه‌ی پیش‌ِ روی‌مان متوقّف می‌کند، مظلومانه امّا باشکوه به چشمان ما خیره می‌شود و عرقی از شرم بر جبین و فوّاره‌ای از امید در دل‌های‌مان می‌نشاند.
پاسخحذف